วัฒนธรรมไร้คู่ครองนักบอลเกาหลีใต้ สะท้อนนักเตะไทยอย่างไร
วงการฟุตบอลญี่ปุ่นกับเกาหลีใต้ มีลักษณะเด่นตรงที่การฝึกซ้อมหนัก ความมีวินัย อันเป็นเครื่องหมายการค้าที่ทำไปสู่ความสำเร็จ แต่ส่วนที่ดูเหมือนว่าเกาหลีใต้จะโดดเด่นกว่า คือ นักฟุตบอลเกาหลีใต้จะไม่มีการคบหาดูใจกับเพศตรงข้ามจนกว่าจะแขวนสตั๊ด โดยเหตุผลสำคัญ คือ หากไม่มีเรื่องนี้มารบกวนใจ มันก็จะทำให้นักฟุตบอลเกาหลีใต้ไปได้สุดทางในอาชีพนี้ ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันก็ได้ให้ภาพสะท้อนต่อนักเตะและวงการฟุตบอลไทยอยู่ไม่น้อย
นักฟุตบอลเกาหลีใต้ ต่างมีความฝันว่าสักวันหนึ่งต้องออกไปค้าแข้งยังต่างประเทศ ซึ่งนี่คือเป้าหมายสูงสุดในชีวิต ฉะนั้นพวกเขาต้องผ่านการซ้อมอย่างหนัก รวมถึงต้องตัดบางสิ่งบางอย่างในชีวิตออกไป นั่นคือ การคบหาดูใจ เพราะพวกเขามองว่าจุดนี้เป็นสิ่งที่บั่นทอนอาชีพการค้าแข้ง เช่น มีแฟนแล้วทะเลาะกัน การเล่นฟุตบอลย่อมเสียสมาธิไป หรือหากแต่งงานและมีลูก การจะไปค้าแข้งที่ไหนย่อมอุปสรรค เพราะมันต้องคิดหลายต่อว่าภรรยาจะอยู่อย่างไร ลูกใครจะเลี้ยงและเรียนที่ไหน ฉะนั้นหากตัดมันเสียตั้งแต่ต้น สมาธิก็จะอยู่กับฟุตบอลเต็มๆ
คราวนี้หันมามองวงการฟุตบอลไทยในประเด็นเดียวกัน การที่นักฟุตบอลไทยสักคนจะมีแฟน ถือเป็นเรื่องปกติ ซึ่งหลายคนคบๆเลิกๆ ไปจนถึงการแต่งงานและอยู่ด้วยกัน หรือหย่าร้าง โดยนักฟุตบอลที่มีชีวิตลักษณะนี้ จะเห็นได้ว่าพวกเขาไม่สามารถโชว์ฟอร์มได้สุดทาง หลายคนฟอร์มลุ่มๆดอนๆ และอีกมากที่เมื่อมีภรรยาและลูก ก็ไม่คิดถึงความก้าวหน้าในการออกไปเล่นต่างประเทศ หากแต่ประคองการเล่นฟุตบอลเพื่อกินเงินเดือนกับสโมสรต่างๆ
ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดกับการที่นักเตะไทยไปค้าแข้งเจลีก เริ่มจากนักเตะที่มีภรรยาและลูก อาทิ ธีราธร บุญมาทัน ซึ่งในช่วงต้นที่ไปคนเดียว เจ้าอุ้ม โชว์ฟอร์มไม่ออกเลย แต่เมื่อภรรยาและลูกตามมาอยู่ด้วย แบ็คซ้ายทีมชาติไทยก็โชว์ฟอร์มได้อย่างสม่ำเสมอจนยึดตัวจริงได้ ส่วน ชนาธิป สรงกระสินธุ์ เจ้าตัวเคยมีแฟนในช่วงมาเล่นเจลีกใหม่ๆ แต่พอเลิกรากันไป จะเห็นได้ว่าฟอร์มมีแต่ดีขึ้น ดีขึ้น และดีขึ้น เพราะไม่มีอะไรมากังวลใจ จนสามารถโฟกัสกับฟุตบอลได้เต็มที่ ฉะนั้นหากนักเตะไทยมีแนวทางชีวิตคล้ายๆกับ เจ ชนาธิป มันก็คงมีความเป็นไปได้ว่าเราอาจมีนักเตะออกไปค้าแข้งต่างแดนมากกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
ทีนี้มันย่อมมีคำถามตามมาว่านักฟุตบอลต่างชาติก็มีแฟนหรือภรรยาตั้งแต่อายุยังน้อย ก็เห็นยังเล่นฟุตบอลได้ดี แต่นั่นต้องไม่ลืมว่าพวกเขามีความแข็งแกร่งทางจิตใจในการแยกแยะ มากกว่าคนเอเชีย ซึ่งตรงจุดนี้เราไม่ควรมองว่าเขาทำได้ เราก็ต้องทำได้ หากแต่เรารู้จุดแข็งและจุดอ่อนของตัวเอง ว่าอย่างไหนเหมาะกับตัวเรา สุดท้ายเราก็ทำแบบนั้นเพื่อประโยชน์สูงสุดกับตัวเรา
